⠀
Podczas niedawnego spotkania naszego klubu książki omawialiśmy „Lata” Annie Ernaux, wybitne dzieło auto-socjobiografii, które łączy osobistą narrację ze zbiorową pamięcią
⠀
Jedno zdanie szczególnie zapadło wielu z nas w pamięć: „Wszystkie obrazy znikną.”
⠀
To niepokojące zdanie wywołało rozmowę o pamięci: o tym, jak fotografie bledną, jak całe sposoby życia znikają, i jak choćby najbardziej intensywne przeżycia z czasem się rozmywają. Ernaux przypomina nam, iż pisanie może być formą oporu, sposobem na zatrzymanie ulotnych chwil, z których składa się nasze życie. Ale jednocześnie stawia pytanie: czy to naprawdę wystarcza?
⠀
Z niecierpliwością czekamy na kolejne spotkanie, podczas którego zanurzymy się w nową książkę i znów będziemy dzielić się historiami, refleksjami i pytaniami. Do zobaczenia w przyszłym miesiącu
⠀
ENG
⠀
In our most recent book club meeting, we gathered to discuss The Years by Annie Ernaux, a remarkable work of auto-socio-biography that blends personal narrative with collective memory
⠀
One line in particular stayed with many of us: “All the images will disappear.”
⠀
That haunting sentence opened up a conversation about memory: how photographs fade, how entire ways of living can vanish, and how even our most vivid experiences are eventually lost to time. Ernaux reminds us that writing can be a form of resistance, a way of holding on to the fleeting moments that make up our lives. But she also challenges us to consider whether this is ever truly enough.
⠀
We’re looking forward to our next meeting, where we’ll dive into another book and continue sharing stories, reflections, and questions. See you next month
⠀
UA
⠀
Під час нещодавньої зустрічі нашого книжкового клубу ми обговорювали «Роки» Анні Ерно – видатний твір авто-соціобіографії, який поєднує особисту розповідь із колективною пам’яттю
⠀
Одна фраза особливо запам’яталася багатьом із нас: «Усі образи зникнуть».
⠀
Це тривожне висловлювання породило розмову про пам’ять: як тьмяніють фотографії, як зникають цілі способи життя, і як навіть найяскравіші переживання з часом губляться. Ерно нагадує нам, що письмо може бути формою спротиву, способом утримати миттєвості, з яких складається наше життя. Але водночас вона кидає нам виклик: чи справді цього достатньо?
⠀
З нетерпінням чекаємо наступної зустрічі, на якій ми зануримося в нову книгу та продовжимо ділитися історіями, роздумами й запитаннями. До зустрічі наступного місяця
⠀
RU
⠀
На недавней встрече нашего книжного клуба мы обсудили “Годы” Анни Эрно – выдающееся произведение авто-социобиографии, сочетающее личный рассказ с коллективной памятью
⠀
Одна фраза особенно запомнилась многим из нас: «Все образы исчезнут».
⠀
Эта тревожная фраза вызвала обсуждение памяти: как тускнеют фотографии, как исчезают целые уклады жизни, и как даже самые яркие переживания со временем теряются. Эрно напоминает нам, что письмо может быть формой сопротивления, способом удержать мимолётные моменты, из которых складывается наша жизнь. Но она также бросает нам вызов: достаточно ли этого на самом деле?
⠀
С нетерпением ждём следующей встречи, где мы погрузимся в новую книгу и продолжим делиться историями, размышлениями и вопросами. До встречи в следующем месяце
⠀
OtwartyKraków
Fundacja IB Polska
Żródło materiału: Centrum WIELOKULTUROWE KRAKÓW