Święto Ofiarowania

Informacja w sprawie Święta Ofiarowania – Kurban Bajram – Eid al-Adha

1. Święto ofiarowania Kurban Bajram – Eid al-Adha – jest jednym z dwóch świąt muzułmańskich zapisanych w Świętej Księdze islamu, Koranie, oraz zgodnie z tradycją Proroka Muhammada (saał) czyli sunną.
2. Integralną częścią obchodów jest, oprócz modlitwy świątecznej, złożenie ofiary ze zwierzęcia kopytnego (byk, wielbłąd, kozioł, baran) przez osobę wyznania muzułmańskiego, zgodnie z zasadami wiary i warunkami religijnymi dotyczącymi uboju zwierząt.
3. Złożenie ofiary ze zwierzęcia, podczas obchodów święta muzułmańskiego, jest tradycją Abrahamową, a samo złożenie kurbana jest symbolem posłuszeństwa wobec Allaha i oddaniem hołdu wielkim ideałom i dogmatom i
4. Celem złożenia kurbana jest głoszenie jedności Boga, wyrażenie wdzięczności wobec Boga i potwierdzeniem wiary w Niego.
5. Kurban jest także dziedzictwem kulturowym ukształtowanym przez wieki i przestrzeganym przez wszystkie społeczności muzułmańskie na świecie, w tym Tatarów, oraz inne społeczności wyznania muzułmańskiego, mieszkające w Polsce
6. Wolność sumienia i wyznania oraz swobodę praktyki religijnej, w tym uboju podczas święta Kurban Bajram, w Rzeczypospolitej Polskiej gwarantują:

• Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z 2 kwietnia 1997 Art. 53 ust. 2 (Wolność religii obejmuje wolność wyznawania lub przyjmowania religii, według własnego wyboru oraz uzewnętrzniania indywidualnie lub z innymi, publicznie lub prywatnie, swojej religii przez uprawianie kultu, modlitwę, uczestniczenie w obrzędach, praktykowanie i nauczanie. Wolność religii obejmuje także posiadanie świątyń i innych miejsc kultu, w zależności od potrzeb ludzi wierzących oraz prawo osób do korzystania z pomocy religijnej tam, gdzie się znajdują).
• Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych ONZ z 19 grudnia 1996 roku.
• Europejska Konwencja Praw Człowieka z 4 listopada 1950 roku.
• Karta Praw Podstawowych Unii Europejskiej, stanowiąca załącznik do Traktatu Lizbońskiego i jako taka mająca taką samą moc prawną jak Traktaty (art. 6 ust. 1 Traktatu o Unii Europejskiej).
• Powszechna Deklaracja Praw Człowieka z 10 grudnia 1948 roku, uchwalona przez Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów
• Deklaracja Organizacji Narodów Zjednoczonych A/RES/36/55 z 25 listopada 1981 roku o wyeliminowaniu wszelkich form nietolerancji i dyskryminacji z powodu religii lub przekonań.
• Rozporządzenie Rady (WE) Nr 1099/2099 z 24 września 2009 roku w sprawie ochrony zwierząt podczas ich uśmiercania.
• Ustawa o gwarancjach wolności sumienia i wyznania z 17 maja 1989
• Ustawa o stosunku Państwa do Muzułmańskiego Związku Religijnego w Rzeczypospolitej Polskiej z 21 kwietnia 1936
• Europejska Konwencja o ochronie zwierząt przeznaczonych do uboju, sporządzona w Strasburgu 10 maja 1979 roku.
• Konwencja UNESCO w sprawie ochrony niematerialnego dziedzictwa kulturowego, sporządzona w Paryżu 17 października 2003 roku.
• Wyrok Trybunału Konstytucyjnego 52/13 z dnia 10 grudnia 2014 r. w sprawie Uboju rytualnego.

W związku z przedstawionymi normatywami prawnymi oraz faktami zaistniałymi w sprawie uboju religijnego, w tym uboju zwierząt podczas celebracji święta Kurban Bajram (Eid al–Adha), pragnę podkreślić, iż Państwo Polskie zgodnie z Konstytucją, powinno gwarantować prawo do wyznania praktykowania religii i nie ingerować w sprawy związków religijnych, w szczególności praktyki wiary. Państwo powinno być neutralne.

Uważam z pełną świadomością, jako osoba wyznania muzułmańskiego i jako Mufti, iż społeczność muzułmańska w Polsce ma prawo do przeprowadzenia celebracji święta Kurban Bajram, w tym uboju zwierząt, zgodnie z wiarą i tradycją religijną oraz obyczajami mniejszości etnicznej – Tatarów polskich.

Tomasz Miśkiewicz

Mufti Rzeczypospolitej Polskiej
Przewodniczący Najwyższego Kolegium Muzułmańskiego
Muzułmańskiego Związku Religijnego w RP