Pracownicy cywilni w Policji

Polska Policja to nie tylko funkcjonariusze w mundurach. Formację współtworzy także duża grupa pracowników cywilnych – osób zatrudnionych na stanowiskach niemundurowych, w tym członków korpusu służby cywilnej (KSC). Pracownicy cywilni w Policji stanowią około 20% całego stanu osobowego formacji – niespełna 25 tysięcy zatrudnionych osób. Mimo iż nie noszą oni munduru, są nieodłączną częścią Policji, wspierając codzienną służbę funkcjonariuszy i przyczyniając się do sprawnego działania tak rozbudowanej instytucji.

W tym artykule wyjaśnimy, kim dokładnie są pracownicy cywilni w Policji i jakie role pełnią. Przyjrzymy się przykładom obszarów, w których pracują, oraz ich najważniejszym zadaniom i obowiązkom. Omówimy też, czym jest korpus służby cywilnej (KSC) w Policji i czym różnią się jego członkowie od pozostałych pracowników cywilnych. Podamy aktualne dane na temat zatrudnienia cywilnego w Policji, przedstawimy je w przystępnej formie i nawiążemy do historycznych trendów.

Co najważniejsze – artykuł zawiera praktyczne wskazówki, jak dołączyć do grona pracowników cywilnych Policji. Krok po kroku opiszemy ścieżkę rekrutacji, powiemy gdzie szukać ogłoszeń i na co zwrócić uwagę jako kandydat. Osobny fragment poświęcimy też tematowi egzaminu na urzędnika mianowanego, wyjaśniając, kiedy i po co warto do niego przystąpić. Artykuł jest skierowany do wszystkich zainteresowanych pracą w Policji „po cywilnemu” – zarówno studentów i absolwentów, jak i osób z doświadczeniem zawodowym, które chcą wspierać Policję swoim profesjonalizmem.

Kim są pracownicy cywilni w Policji?

Pracownicy cywilni w Policji to osoby zatrudnione nie jako funkcjonariusze, ale na podstawie przepisów prawa pracy lub ustawy o służbie cywilnej. Mówiąc najprościej – to niemundurowi specjaliści, pracujący w różnych komórkach organizacyjnych Policji. W odróżnieniu od policjantów nie mają stopni policyjnych ani uprawnień do stosowania środków przymusu, ale wykonują ważne zadania administracyjne, techniczne i merytoryczne, zapewniając zaplecze dla działań mundurowych.

W ramach pracowników cywilnych można wyróżnić dwie główne grupy:

• Osoby spoza korpusu służby cywilnej, zatrudniane na podstawie kodeksu pracy (umowa o pracę w zwykłym trybie). Obejmują one stanowiska pomocnicze, techniczne, specjalistyczne i obsługi – często określane zbiorczo jako pracownicy cywilni nieobjęci pragmatyką służby cywilnej.
• Członkowie korpusu służby cywilnej (KSC), zatrudniani na podstawie ustawy o służbie cywilnej. To pracownicy administracji rządowej, którzy przeszli przez otwarty nabór zgodnie z zasadami tej ustawy – pracownicy służby cywilnej (na umowę o pracę) lub urzędnicy służby cywilnej (na podstawie mianowania, po zdaniu odpowiedniego egzaminu). Szerzej o KSC piszemy w kolejnym rozdziale.

W praktyce obie grupy łączy to, iż nie noszą policyjnego munduru, ale wykonują istotną pracę na rzecz formacji. Pracownicy cywilni są zatrudnieni we wszystkich jednostkach organizacyjnych Policji w kraju – od Komendy Głównej, przez komendy wojewódzkie, miejskie i powiatowe, po szkoły policyjne czy laboratoria. Znajdują tu zatrudnienie osoby z bardzo różnym wykształceniem i doświadczeniem zawodowym, także absolwenci odbywający wcześniej praktyki lub staże w Policji. Docenia się również kandydatów z orzeczoną niepełnosprawnością – wszystkie nabory są otwarte i dają równe szanse każdemu spełniającemu wymagania.

Jakie stanowiska zajmują pracownicy cywilni w Policji?

Pracownicy cywilni pełnią w Policji bardzo zróżnicowane role. Można ich spotkać w większości pionów i wydziałów, gdzie odpowiadają za zaplecze administracyjne i techniczne oraz realizują zadania specjalistyczne. Oto główne obszary, w których zatrudnienie znajdują pracownicy cywilni w Policji:

• Administracja i kadry – prowadzenie spraw osobowych policjantów i pracowników (rekrutacje, szkolenia, przebieg służby/pracy), obsługa sekretariatów i kancelarii jawnych, archiwizacja dokumentów, itp.
• Finanse i budżet – obsługa księgowa i finansowa jednostek Policji, planowanie i rozliczanie budżetu, zamówienia publiczne, pozyskiwanie funduszy (np. unijnych).
• Logistyka i zaopatrzenie – zarządzanie majątkiem oraz infrastrukturą Policji, nadzór budowlany, gospodarka transportowa (np. cywilni mechanicy i kierowcy), zaopatrzenie w sprzęt i mundury, magazyny sprzętu.
• Łączność i IT – utrzymanie infrastruktury teleinformatycznej jednostek (sieci komputerowe, systemy łączności radiowej, telefonia), wsparcie użytkowników, administrowanie bazami danych, bezpieczeństwo cybernetyczne, a także rozwój i serwisowanie specjalistycznego oprogramowania. W tej kategorii mieszczą się np. programiści, administratorzy systemów czy specjaliści od cyberbezpieczeństwa.
• Obsługa prawna i administracyjna – radcy prawni wspierający komendy, pracownicy prowadzący postępowania administracyjne (np. sprawy pozwoleń na broń, skargi i wnioski), inspektorzy BHP, tłumacze językowi itp.
• Współpraca międzynarodowa i PR – cywilni specjaliści realizujący projekty międzynarodowe, kontakty z Europolem/Interpolem, a także pracownicy zajmujący się komunikacją społeczną, promocją i profilaktyką (np. prowadzenie mediów społecznościowych Policji, kampanie prewencyjne itp.).
• Laboratoria kryminalistyczne – Centralne Laboratorium Kryminalistyczne Policji (CLKP) i laboratoria w komendach wojewódzkich zatrudniają wielu cywilnych ekspertów i techników kryminalistyki. Są to często wysokiej klasy fachowcy, którzy badają ślady zabezpieczone na miejscach przestępstw (badania DNA, daktyloskopia, chemia, balistyka etc.) i pomagają ustalać sprawców. To dzięki nim Policja korzysta z najnowszych osiągnięć nauki w kryminalistyce.
• Wsparcie operacyjne – w pionach kryminalnym i prewencji pracują cywilni analitycy i specjaliści, którzy zajmują się analizą kryminalną (np. łączeniem informacji o przestępstwach), statystyką i planowaniem działań, a także obsługą systemów ewidencyjnych (bazy danych osób, pojazdów, poszukiwanych itp.). Wydziały ruchu drogowego czy prewencji często mają cywilnych pracowników koordynujących programy prewencyjne, badania społeczne czy edukację publiczną.

Powyższe przykłady to tylko wycinek długiej listy. Wśród pracowników cywilnych Policji są również m.in. psychologowie (np. wspierający rekrutację i badania kandydatów), piloci (w policyjnych bazach lotniczych cywilni piloci obsługują część zadań) oraz pracownicy obsługi (robotnicy gospodarczy, sprzątaczki, kucharze w stołówkach itp.). Jak widać, wachlarz stanowisk jest bardzo szeroki – od stanowisk stricte urzędniczych po wysoko wyspecjalizowane funkcje eksperckie. Wszyscy oni wspomagają służbę policjantów, wykonując prace, bez których funkcjonariusze nie mogliby skutecznie realizować swoich zadań.

Korpus Służby Cywilnej (KSC) w Policji – co to takiego?

W strukturze pracowników cywilnych Policji istotną grupę stanowią członkowie korpusu służby cywilnej (KSC). Korpus służby cywilnej to, zgodnie z Konstytucją Rzeczypospolitej, wyodrębniony zespół pracowników administracji rządowej, działających na zasadach profesjonalizmu, rzetelności, bezstronności i neutralności politycznej, zapewniających ciągłość działania państwa. Mówiąc prościej – są to urzędnicy państwowi zatrudnieni w urzędach administracji rządowej, w tym w jednostkach Policji.

Kogo zaliczamy do KSC w Policji? Wszystkie osoby zatrudnione na stanowiskach urzędniczych w Policji na podstawie ustawy o służbie cywilnej. Będą to m.in. pracownicy sekretariatów, działów finansów, kadr, logistyki, specjaliści w wydziałach merytorycznych – o ile ich stanowiska zostały określone jako urzędnicze. W praktyce do korpusu należy znaczna część cywilnych etatów administracyjnych w Policji (choć np. stanowiska pomocnicze, obsługi czy typowo techniczne mogą być poza korpusem).

Ustawa o służbie cywilnej wprowadza rozróżnienie na dwie kategorie członków korpusu:

• Pracownik służby cywilnej – osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę zgodnie z zasadami ustawy. Jest to członek korpusu, ale jeszcze nie mianowany urzędnik. Większość cywilów w Policji będących w KSC to właśnie pracownicy (niemianowani).
• Urzędnik służby cywilnej – osoba zatrudniona na podstawie mianowania. Aby uzyskać mianowanie, trzeba spełnić określone wymagania i zdać centralny egzamin (o tym w dalszej części). Urzędnik SC ma nieco inny status prawny – m.in. większą stabilność zatrudnienia, pewne dodatkowe uprawnienia, ale i ograniczenia (np. zakaz strajku, zakaz przynależności partyjnej). Mianowani stanowią mniejszość korpusu – w całej administracji ok. 10% członków KSC, w Policji odsetek ten jest również niewielki.

Wszyscy pracownicy i urzędnicy służby cywilnej razem są określani jako członkowie korpusu służby cywilnej. Innymi słowy, członkiem KSC jest zarówno urzędnik mianowany, jak i niemianowany pracownik służby cywilnej zatrudniony na urzędniczym stanowisku.

Korpus służby cywilnej został utworzony, by zapewnić neutralność polityczną i profesjonalizm urzędników państwowych. Jego członkowie są zobowiązani m.in. do bezstronności, równego traktowania obywateli, lojalności wobec państwa i zachowania tajemnicy służbowej. Nabór do służby cywilnej jest otwarty i konkurencyjny – oznacza to, iż każde wolne stanowisko urzędnicze musi być obsadzane w drodze publicznego ogłoszenia i konkursu, w którym wybiera się najlepszego pretendenta. Kandydatów ocenia się według jednolitych kryteriów, a polityczne sympatie czy znajomości nie powinny mieć znaczenia. KSC jest apolityczny – członkowie korpusu nie mogą prowadzić agitacji politycznej, a urzędnicy mianowani dodatkowo nie mogą należeć do partii. Za przestrzeganie zasad służby cywilnej w urzędach odpowiada Szef Służby Cywilnej (w randze ministra, podległy premierowi).

Pracownik cywilny, a członek KSC – różnice praktyczne. W kontekście Policji, główna różnica polega na podstawie zatrudnienia i wynikających z tego ścieżkach rozwoju:

• Osoby poza korpusem SC są zatrudniane na ogólnych zasadach kodeksowych – nie mają możliwości mianowania ani awansu w stopniach urzędniczych. Ich nabór może być nieco bardziej elastyczny (choć w Policji i tak zwykle odbywa się przez ogłoszenia w Biuletynie Informacji Publicznej).
• Członkowie korpusu SC podlegają ustawie o służbie cywilnej – mogą starać się o mianowanie (stopnie służbowe urzędnika), obowiązuje ich ocena okresowa, specyficzne zasady wynagradzania według mnożników kwoty bazowej, a także wspomniane ograniczenia (np. zakaz dodatkowej pracy bez zgody przełożonych). Mają natomiast pewność, iż ich nabór odbył się zgodnie z zasadami konkurencyjności. W Policji członkowie KSC obejmują najczęściej stanowiska administracyjne średniego i wyższego szczebla.

W praktyce w każdej komendzie obok siebie pracują cywile będący członkami korpusu SC oraz tacy, którzy do korpusu nie należą. Dla przeciętnego obywatela różnica jest niewidoczna – obaj będą np. referentami czy specjalistami w sekretariacie. Jednak z punktu widzenia kariery wewnątrz Policji ma to znaczenie: tylko pracownik w korpusie SC może awansować na urzędnika mianowanego i piąć się po szczeblach służbowych w administracji. Z kolei pracownik poza korpusem nie jest objęty pewnymi restrykcjami (np. nie dotyczą go ograniczenia aktywności politycznej jak urzędnika SC).

Nabór do pracy – różne ścieżki:

• Stanowiska w korpusie SC (urzędnicze) w Policji są ogłaszane jawnie w Biuletynie Informacji Publicznej KPRM (na portalu nabory.kprm.gov.pl) oraz na stronie BIP danej jednostki Policji. Każde takie ogłoszenie jest sformalizowane zgodnie z ustawą – zawiera wymagania, zakres zadań, kryteria oceny itp. Kandydaci muszą przejść pełną procedurę konkursową.
• Stanowiska poza KSC (np. pomocnicze, obsługi) zwykle ogłasza się tylko w BIP jednostki Policji (komendy wojewódzkiej, powiatowej itp.) lub na stronie informacyjnej Policji. Wciąż jest to nabór otwarty, ale nie podlega nadzorowi Szefa SC. Procedura bywa krótsza i bardziej dostosowana do specyfiki danego stanowiska.

Dla kandydata różnica sprowadza się głównie do tego, gdzie szukać ofert pracy oraz jakie formalności go czekają. W obu przypadkach jednak wymagane dokumenty i etapy rekrutacji są podobne – Policja dba, by nabory były transparentne i uczciwe, niezależnie od podstawy prawnej zatrudnienia.

Ile osób pracuje w Policji jako cywile?

Liczebność pracowników cywilnych w Policji utrzymuje się na poziomie około 24–25 tysięcy w skali kraju. Dla porównania, liczba policjantów wynosi ok. 96–100 tysięcy, tak więc co mniej więcej piąty etat w Policji zajmuje pracownik cywilny.

Poniżej prezentujemy małe zestawienie aktualnych danych dla Policji:

Kategorie pracowników cywilnychLiczba (2023)

Członkowie korpusu służby cywilnej (KSC)	11 878
Pozostali pracownicy cywilni (poza KSC)	12 838
Razem (pracownicy cywilni w Policji)	24 716

Pracownicy cywilni w Policji – porównanie liczebności członków korpusu służby cywilnej i pozostałych pracowników (stan na 01.08.2025 r. r.). Źródło: dane.gov.pl (Dane kadrowe Policji).

Jak wynika z powyższych liczb, członkowie służby cywilnej stanowią niespełna połowę wszystkich pracowników cywilnych Policji (reszta to pracownicy poza korpusem). Ogólna liczba etatów cywilnych zależy od budżetu i struktury organizacyjnej – w ostatnich latach utrzymuje się powyżej 24 tysięcy, pomimo pewnych wahań (np. odejścia na emeryturę, nowe wakaty finansowane z budżetu itp.). Dla kontekstu warto dodać, iż od 2022 roku trwa stopniowe zwiększanie ogólnego stanu etatowego Policji, głównie dla funkcjonariuszy, ale częściowo również dla cywilów.

Jak dołączyć do korpusu służby cywilnej w Policji?

Praca na stanowisku objętym korpusem służby cywilnej (np. w sekcji kadrowej czy finansowej KWP) sama w sobie czyni Cię członkiem korpusu – ale urzędnikiem mianowanym stajesz się dopiero po spełnieniu dodatkowych wymagań i zdaniu ogólnopolskiego egzaminu. W praktyce wygląda to tak, iż większość nowych pracowników KSC zaczyna jako „pracownik służby cywilnej” (umowa o pracę), a dopiero po kilku latach może ubiegać się o mianowanie na urzędnika służby cywilnej. Czy warto? Mianowanie daje pewne przywileje (dodatek, dodatkowy urlop, stabilność zatrudnienia), więc wiele osób w służbie cywilnej prędzej czy później podejmuje taką próbę.

Warunki przystąpienia do postępowania kwalifikacyjnego (egzaminu): Aby móc zdawać egzamin na urzędnika mianowanego, musisz spełnić wszystkie poniższe kryteria:

• Status zatrudnienia. Musisz być pracownikiem służby cywilnej zatrudnionym w dowolnym urzędzie administracji rządowej (w naszym przypadku – w jednostce Policji). Osoby spoza SC nie mają dostępu do egzaminu.
• Odpowiedni staż pracy w SC. Co najmniej 3 lata pracy w służbie cywilnej (licząc do dnia 31 maja roku, w którym jest egzamin). Istnieje możliwość skrócenia tego okresu – jeżeli przełożony (dyrektor generalny urzędu) wyrazi zgodę, można podejść po 2 latach pracy, ale nie wcześniej. Zgoda taka jest uznaniowa i wydawana raczej rzadko (dla wybitnych pracowników).
• Wykształcenie. Posiadanie tytułu magistra lub równorzędnego (magister inżynier, lekarz, itp.). Licencjat nie wystarczy – wymóg ustawowy to wyższe wykształcenie drugiego stopnia.
• Znajomość języka obcego. Trzeba znać przynajmniej jeden język obcy na poziomie określonym przepisami – do wyboru są języki robocze UE (angielski, niemiecki, francuski itd.) oraz kilka innych (np. rosyjski, ukraiński, chiński, arabski). Znajomość musi być potwierdzona certyfikatem lub dyplomem ze spisu akceptowanych – m.in. popularne certyfikaty FCE/CAE, TELC, certyfikaty służbowe, studia filologiczne itp. (pełna lista jest w rozporządzeniu).
• Obowiązek obrony. jeżeli podlegasz obowiązkowi wojskowemu – musisz mieć uregulowany stosunek do służby wojskowej (być żołnierzem rezerwy lub zostać całkowicie przeniesionym do rezerwy). Dotyczy to głównie mężczyzn – wymóg ten oznacza np. odbycie zasadniczej służby (gdy była obowiązkowa) lub zaliczenie szkolenia wojskowego na studiach, ewentualnie orzeczenie o niezdolności do służby. Kobiety i osoby, których roczniki nie były wzywane do wojska, automatycznie spełniają ten warunek (nie podlegają obowiązkowi).

Wszystkie powyższe warunki muszą być spełnione najpóźniej w dniu zakończenia zapisów na egzamin w danym roku (co roku jest to 31 maja). jeżeli np. dyplom magistra obronisz w czerwcu – musisz poczekać do kolejnego roku.

Egzamin na urzędnika mianowanego – na czym polega? Formalnie nazywa się to postępowaniem kwalifikacyjnym w służbie cywilnej. Organizuje je co roku Krajowa Szkoła Administracji Publicznej (KSAP) w Warszawie. Egzamin składa się z dwóch głównych części:

• Sprawdzian umiejętności – test pisemny, w którym bada się zdolności analityczne, logiczne myślenie, rozumienie informacji itp. To coś w rodzaju zaawansowanego testu z zadaniami, gdzie trzeba wykazać się umiejętnością stosowania wiedzy w praktyce (niektóre pytania przypominają testy na inteligencję, inne sprawdzają np. umiejętność interpretacji danych czy tekstu).
• Sprawdzian wiedzy – drugi test pisemny, złożony z pytań zamkniętych (ABCD). Obejmuje wiedzę z zakresu działania administracji publicznej, służby cywilnej, prawa (Konstytucja, podstawy najważniejszych ustaw), finansów publicznych, UE itp. w tej chwili kładzie się nacisk bardziej na zrozumienie zasad niż pamięciowe formułki – pytania mają sprawdzać praktyczne rozumienie funkcjonowania państwa.

Oba sprawdziany realizowane są w jednym dniu – rano umiejętności, po przerwie wiedza. Całość trwa od około 11:00 do 15:00. Termin jest z góry ustalony każdego roku; np. w 2025 roku egzamin odbywał się 5 lipca 2025 (sobota). Zgłoszenia przyjmowane były do 31 maja. Egzamin organizuje się jednocześnie w kilku miastach: Warszawie, Krakowie i Poznaniu (osoba zgłaszająca wybiera miejsce lub jest przypisana według województwa zamieszkania). Centra egzaminacyjne to np. hale konferencyjne w tych miastach, gdzie stawia się kilkuset kandydatów jednocześnie.

Opłata egzaminacyjna – tak, udział w postępowaniu jest płatny. Opłata ustalana jest co roku (rzędu kilkuset złotych) – w 2025 roku wynosi 480 złotych. Kandydat musi wnieść opłatę do określonej daty, inaczej zgłoszenie nie zostanie przyjęte. Opłata pokrywa koszty organizacji i sprawdzenia testów.

Przygotowanie i przebieg. Po zgłoszeniu (przez internetowy system KSAP) i opłaceniu, kandydaci otrzymują wezwanie na egzamin. Na miejscu należy posiadać do okazania dowód tożsamości, obowiązuje również zakaz wnoszenia urządzeń elektronicznych itp. Testy są kodowane – zamiast nazwiska masz kod, co zapewnia anonimowość oceniania. Wyniki ogłaszane są po kilku tygodniach. Aby zdać, trzeba uzyskać wynik co najmniej 60% z każdej z dwóch części (umiejętności i wiedzy). Co roku około 40–50% podchodzących zdaje pozytywnie (np. w 2025 spośród 1004 zdających zdało 468 osób).

Limit mianowań. Samo zdanie egzaminu nie oznacza od razu mianowania. Rząd ustala corocznie limit mianowań – maksymalną liczbę osób, które mogą dostać status urzędnika w danym roku. Np. w 2025 roku limit wynosi 500 osób. jeżeli egzamin zda więcej osób niż limit, decyduje ranking wyników – kandydaci z najwyższymi sumarycznymi wynikami z testów otrzymują mianowanie w pierwszej kolejności (reszta pozostaje z wynikiem pozytywnym, ale bez mianowania). Wyniki są uszeregowane od najlepszego i zatwierdzane uchwałą Rady Służby Publicznej. Przykładowo, jeżeli zda 600 osób, a limit to 500, mianowanie otrzyma pierwsze 500 osób z listy.

Osoby, które zdały, ale nie załapały się na limit, mają pewną preferencję – jeżeli w kolejnym roku znowu podejdą do egzaminu, a limit będzie przez cały czas ograniczony, ich wcześniejsze zaliczenie może pomóc (choć formalnie muszą egzamin powtórzyć, bo ranking co roku jest tworzony od nowa).

Ci, którzy znaleźli się „w limicie”, otrzymują w ciągu kilku miesięcy akty mianowania na urzędnika służby cywilnej (wręcza je Szef Służby Cywilnej). Warunkiem jest też, aby w dniu mianowania przez cały czas pracować w służbie cywilnej – jeżeli ktoś w międzyczasie odszedł z pracy, mianowania nie dostanie.

Co daje mianowanie? Po uzyskaniu statusu urzędnika służby cywilnej:

• Twoja dotychczasowa umowa o pracę przekształca się z mocy prawa w stosunek pracy na podstawie mianowania (czyli stajesz się pracownikiem „mianowanym” – bardziej stałym).
• Otrzymujesz stopień służbowy w służbie cywilnej (np. starszy specjalista S.C., radca S.C. – zależnie od grupy stanowisk). Ze stopniem wiąże się dodatek służby cywilnej – stały dodatek do pensji, którego wysokość zależy od posiadanego stopnia (początkowo ok. 5% wynagrodzenia zasadniczego i rośnie przy kolejnych awansach).
• Po 5 latach otrzymujesz dodatkowy urlop wypoczynkowy – 1 dzień za każdy rok służby cywilnej powyżej 5 lat, maksymalnie do 12 dni rocznie extra. Czyli mając 20 lat stażu w SC, Twój urlop wypoczynkowy wynosi 26 + 12 = 38 dni.
• Zyskujesz większą ochronę zatrudnienia – zwolnienie urzędnika mianowanego z pracy jest trudniejsze (podlega np. zgodzie Szefa SC w pewnych przypadkach).
• Masz możliwość awansu w ramach służby – kolejne stopnie służbowe (po kilku latach możesz zostać mianowany na wyższy stopień urzędniczy, co wiąże się ze zwiększeniem dodatku).
• Otwierają się ścieżki awansu poziomego – urzędnicy mianowani mogą obejmować wyższe stanowiska kierownicze w administracji, startować w konkursach na dyrektorów generalnych urzędów itp.

Są też ograniczenia. Nie możesz podejmować dodatkowego płatnego zajęcia bez zgody przełożonego (żadnej działalności zarobkowej poza służbą), nie możesz należeć do partii politycznej, jesteś zobowiązany do składania szczegółowych oświadczeń majątkowych co roku, a nadgodziny urzędników nie są płatne, tylko oddawane w wolnym (co na kontrakcie czasem bywało korzystniejsze finansowo).

Wynagrodzenia i rozwój – co dalej po zatrudnieniu?

Ile zarabiają cywile w Policji? Wynagrodzenia pracowników cywilnych kształtują się według tabel obowiązujących w administracji i są finansowane z budżetu Policji. Na pensję składa się wynagrodzenie zasadnicze (ustalone w siatce stanowisk i stopni, dla służby cywilnej wyrażone jako mnożnik kwoty bazowej) oraz ewentualne dodatki:

• Dodatek za wysługę lat (stażowy) – przysługuje wszystkim pracownikom (po 5 latach 5% pensji, rośnie co rok o 1% do 20% maksymalnie).
• Dodatkowe wynagrodzenie roczne („trzynastka”) – raz do roku, jak w budżetówce, dla wszystkich kto przepracuje pełny rok.
• Nagrody jubileuszowe – co 20, 25, 30 lat itd. pracy (procent od pensji).
• Dofinansowania socjalne – np. do wypoczynku własnego i dzieci, do okularów itp.
• Dodatek służby cywilnej – tylko dla urzędników mianowanych, z tytułu posiadanego stopnia (zaczyna się od ok. 5% i może wzrosnąć do 20% pensji zasadniczej na najwyższym stopniu).
• Inne dodatki – mogą występować np. dodatek funkcyjny (dla kierowniczych stanowisk urzędniczych), dodatek zadaniowy (okolicznościowo za dodatkowe zadania).

W porównaniu do policjantów, pracownicy cywilni nie otrzymują dodatków typowych dla służb mundurowych (np. brak dodatku za stopień, brak uposażenia na zaopatrzeniu emerytalnym w młodym wieku, brak prawa do wcześniejszej emerytury). Ich wynagrodzenia są też ogólnie niższe niż pensje funkcjonariuszy na odpowiadających stanowiskach, co od lat jest przedmiotem postulatów związków zawodowych (cywile domagają się m.in. podwyżek, argumentując iż zarobki nie przystają do ich kwalifikacji). W ostatnich latach przyznawano jednak cywilnym pracownikom Policji podwyżki porównywalne procentowo z tymi dla służb mundurowych, by różnica nie pogłębiała się.

Pod względem benefitów pozapłacowych, pracownicy cywilni Policji korzystają ze zbliżonych przywilejów co inni pracownicy państwowi: stałe godziny pracy (zwykle 7:30-15:30), wolne weekendy i święta, dodatkowe urlopy jak wyżej wspomniane dla mianowanych, fundusz socjalny (wczasy pod gruszą itd.), możliwość korzystania z Pracowniczej Kasy Zapomogowo-Pożyczkowej. Słowem – stabilne, przewidywalne warunki pracy. Sprawdź również ile zarabia policjant w 2025 roku.

FAQ – najczęstsze pytania o pracę cywilną w Policji

Czy pracownik cywilny Policji nosi mundur albo dostaje dodatki mundurowe?
Nie, pracownicy cywilni nie noszą mundurów – obowiązuje ich strój biznesowy lub codzienny (zgodnie z wewnętrznym regulaminem, zwykle schludny ubiór bez ekstrawagancji). Nie przysługują im typowo policyjne dodatki mundurowe ani np. dodatki za stopień, ponieważ nie mają stopni policyjnych. Natomiast przysługuje im „trzynastka” oraz inne świadczenia pracownicze, jak każdemu pracownikowi budżetówki. W Policji funkcjonuje podział – mundur noszą tylko funkcjonariusze. Natomiast o ile chcesz koniecznie ubrać mundur to sprawdź, jak wygląda rekrutacja do Policji.

„Egzamin na urzędnika mianowanego” – czy muszę go zdawać i kiedy mogę?
Nie, nie ma obowiązku podchodzenia do egzaminu na urzędnika służby cywilnej. Możesz całe życie przepracować jako członek korpusu SC na umowie o pracę i cieszyć się normalną karierą. Egzamin jest dla chętnych, którzy spełnią warunki (zazwyczaj min. 3 lata pracy, magisterium, certyfikat językowy). Podchodzić można co roku, nie ma limitu prób – choć każda próba to koszt opłaty i przygotowań. Warto rozważyć podejście, gdy czujesz się mocny w wiedzy administracyjnej i zależy Ci na dodatku oraz formalnym awansie. Nie jest to jednak obligatoryjne do awansu stanowiskowego – bez mianowania też możesz zostać np. kierownikiem, o ile stanowisko nie wymaga mianowania.

Gdzie najczęściej publikowane są oferty pracy dla cywilów w Policji?
Przede wszystkim w Biuletynach Informacji Publicznej (BIP) poszczególnych jednostek Policji – każda komenda wojewódzka, a często i powiatowa/miejska, ma na BIP zakładkę „wolne stanowiska”. Ponadto oferty na stanowiska służby cywilnej (urzędy) znajdziesz na centralnym portalu nabory.kprm.gov.pl. Czasem większe komendy publikują ogłoszenia w lokalnej prasie czy urzędach pracy, ale obowiązkowo zawsze musi być informacja w BIP (to podstawa prawna naboru).

Czy pracując po cywilnemu w Policji mogę liczyć na awans lub zmianę stanowiska?
Tak, ścieżki awansu istnieją, choć mają inną formę niż u policjantów (gdzie są stopnie). Dla cywila awans to np. zmiana stanowiska na wyższe (np. na samodzielne stanowisko eksperckie lub kierownicze) albo awans w ramach służby cywilnej (mianowanie, stopnie służbowe urzędnicze). Możesz też starać się o awanse poziome – np. przenieść się z komendy powiatowej do wojewódzkiej na bardziej odpowiedzialne stanowisko, bądź wygrać konkurs na stanowisko w MSWiA czy innej instytucji. Policja jako pracodawca sprzyja podnoszeniu kwalifikacji – możesz brać udział w szkoleniach, studiach podyplomowych (nieraz dofinansowanych), uczyć się języków. jeżeli się wyróżniasz, przełożeni mogą zaproponować Ci np. pełnienie obowiązków na wyższym stanowisku przy wakacie, co często bywa wstępem do awansu. Oczywiście wszystko zależy od Twoich kompetencji i potrzeb jednostki – niemniej kariera cywila w Policji nie musi tkwić w miejscu. Wielu obecnych naczelników wydziałów to osoby, które zaczynały jako referenci kilkanaście lat temu.

Podsumowanie

Praca cywilna w Policji to znakomita opcja dla osób, które chcą pracować dla bezpieczeństwa publicznego, ale niekoniecznie w charakterze funkcjonariusza. Jak pokazaliśmy, wachlarz stanowisk jest szeroki – od administracji i finansów, przez IT i logistykę, po laboratoria kryminalistyczne. Policja, jako duża instytucja, oferuje stabilne zatrudnienie, możliwości rozwoju oraz udział w ważnej społecznie misji.

Jeśli rozważasz dołączenie do grona pracowników cywilnych Policji, pamiętaj o naszych wskazówkach: śledź ogłoszenia w BIP, rzetelnie przygotuj dokumenty, podkreśl swoje atuty i nie zrażaj się formalnościami. Być może już niedługo staniesz się częścią policyjnej rodziny – bez munduru, ale z równie istotną rolą do odegrania.