Malowniczy szlak górski tuż przy Polskiej granicy. Wrzesień już ozdobił go kolorami jesieni

Janosikowe Diery to malowniczy szlak górski położony w obrębie Parku Narodowego Krywańskiej części Małej Fatry. Pasmo to jest położone na słowackiej części Karpat Zachodnich. Nazwę szlaku tłumaczy się jako "Dziury Janosika". Jest ona jak najbardziej trafiona, ponieważ ten szlak to zespół głębokich i krętych wąwozów, przez które przepływa górski potok. Ten strumień przez lata wyżłobił charakterystyczne progi skalne oraz filary.

Jego nazwa nie bez powodu nawiązuje do postaci Janosika. Wbrew temu, co podpowiada nam słynny serial, jego główny bohater wcale nie był Polakiem. Przywódca zbójnickiej bandy urodził się na Słowacji, w pobliskiej wsi Terchová w 1688 roku. To właśnie w tym regionie - jak mówi legenda - Janosik okradał bogatych i dawał biednym. Na wjeździe do Vratnej Doliny znajduje się jego pomnik.

Zobacz również: Gdzie spędzić wrześniowy weekend z rodziną? Te miejsca sprawdzą się idealnie

Szlak Janosikowe Diery to skalna kraina pełna wodospadów, jaskiń oraz urwisk poprzecinanych mostami. Nie brakuje też tutaj zachwycających widoków. Trasa jest wyposażona w metalowe drabinki, mosty oraz poręcze ułatwiające zwiedzanie. Jednak pomimo wprowadzenia wielu zabezpieczeń, skały na szlaku wciąż są mokre i śliskie, dlatego trzeba tam mocno uważać.

Janosikowe Diery znajdują się godzinę jazdy autem od polskiej granicy. Przejście pętli szlaku zajmuje ok. 3-4 godziny, dzięki czemu są idealne na krótki wrześniowy wypad. Szlak ten ma 7,2 km długości i trzeba mieć na uwadze, iż charakteryzuje się dość sporym przewyższeniem, wynoszącym aż 495 m. Wędrówka rozpoczyna się w miejscowości Biely Potok. Samochód możemy odstawić na parkingu przy Hotelu Diery, za który opłata wynosi ok. 5 € gotówką.

Z uwagi na warunki panujące na szlaku Janosikowe Diery, nie jest on polecany dla małych dzieci. Jego wysokie przewyższenie i długość wymagają od turystów dobrej kondycji oraz górskiego obuwia. Jednak liczne przeszkody i utrudnienia szlaku zwiększają jego atrakcyjność. Niejednokrotnie trzeba będzie przechodzić po skałach, trzymając się jedynie poręczy.