Cień cesarzowej wśród izerskich drzew. Pamiątkowa tablica Elżbiety Bawarskiej przy Sloupskim potoku.

Wśród stromych ścieżek Gór Izerskich, na szlaku prowadzącym z Ferdinandova w stronę wodospadu Velký Štolpich, skrywa się niepozorna, ale wyjątkowa pamiątka – odnowiona tablica poświęcona cesarzowej Elżbiecie, znanej światu jako Sisi. To miejsce przypomina o nieoczekiwanym spotkaniu romantycznej mitologii monarchii habsburskiej z dziką przyrodą czeskich gór. Ale przede wszystkim – o tragedii, która wstrząsnęła Europą końca XIX wieku Sisi – niepokorna cesarzowa

Elżbieta Bawarska urodziła się w 1837 roku w Monachium, ale jej los na zawsze związał się z dworem wiedeńskim, gdy jako szesnastolatka poślubiła cesarza Franciszka Józefa I. Choć tytuł cesarzowej Austrii i królowej Węgier zapewnił jej miejsce na salonach Europy, Sisi nigdy nie odnalazła się w sztywnych ramach habsburskiego ceremoniału. Była piękna, melancholijna, niezależna – a jednocześnie głęboko nieszczęśliwa.

Unikała Wiednia, podróżowała samotnie, pisała wiersze, obsesyjnie dbała o urodę i zdrowie. W historii zapisała się jako symbol kobiecej wolności, ale też tragicznego losu – w cieniu politycznych obowiązków i osobistych dramatów, takich jak samobójstwo jej syna Rudolfa w Mayerlingu.

Zamach w Genewie – koniec epoki

10 września 1898 roku Elżbieta została zamordowana w Genewie przez włoskiego anarchistę, Luigiego Lucheni. Cesarska podróżniczka, niechroniona,