„Zostałam w życiu sama jak palec, ale się nie poddałam. ...

„Łzy popłynęły mi po policzkach, kiedy przekroczyliśmy próg pokoju. To było nie do wiary. Opadłam na fotel, usiłując opanować szalejące ze wzruszenia serce. Nie było mowy o jakiejkolwiek pomyłce. Minęły ponad dwie dekady, odkąd ostatni raz widziałam swojego brata”.