Zakończenie Konstelacji Apple wymaga kwantowego wyjaśnienia

Konstelacja łączy w sobie okropności kosmosu ze splątaniami kwantowymi na Ziemi, co można powiedzieć: Dzieje się skomplikowane. Po przeżyciu katastrofy Międzynarodowej Stacji Kosmicznej astronauta Jo Ericsson (Noomi Rapace) stara się zrozumieć „halucynacje” wnikające w fałszywą normalność jej domowego świata. Oznacza to również, iż jest to tunel czasoprzestrzenny powikłań.

[Ed. note: Spoilers ahead for Constellation.]

Jak widzimy w KonstelacjaW pierwszym sezonie zarówno Jo, jak i jej córka Alice przechodzą egzystencjalną świadomość, iż nasza Jo (ta, która przeżyła, z którą spędzamy większość czasu) zamieniła rzeczywistości z Inną Jo, prawdziwą matką Alice, która zginęła na pokładzie ISS. Niczym duch tego świata, Jo znajduje się w stanie emocjonalnej granicy, czując się oddzielona od swojej nowej rzeczywistości i tej Alicji. Tymczasem Alice zaczyna rozumieć, iż jej matka jest „tam i nie tam”, zarówno dosłownie, jak i mentalnie, w dziecięcym ujęciu. Ironią jest to, iż im bliżej Jo i Alice dostrzegają granicę między swoimi światami, tym łatwiej im przetrwać w swoich światach.

Nie mając jasnej drogi do domu (dzięki, Bud), Jo słodko-gorzko rezygnuje z budowania życia z nieznaną Alice i Magnusem (Jamesa D’Arcy’ego). Gorzkie jest to, iż ona i Alice rozumieją, iż muszą igrać z pozorami pokoju, bo w przeciwnym razie ściągną na siebie dodatkowy gniew wtrącającego się programu kosmicznego. Najfajniejsze jest to, iż Jo i ta nieznana Alice zdają sobie sprawę, iż mogą zaadoptować własną więź między mamą i córką, mimo iż pochodzą z różnych miejsc, podczas gdy Alice Jo pociesza się tym, iż jej mama żyje gdzie indziej. Prawdopodobnie ta nowa dynamika otwiera głównym Jo i Alice możliwość nawiązania kontaktu i pokochania – zamiast dać się zwieść – odchyleniom osobowości alter ego ich bliskich. Dla Jo zaakceptowanie życia „tam i nie tam” jest lepsze niż „nie tam” w ogóle.

Mimo to akceptacja Jo nie wymazuje luźnych wątków jej świata(ów). Jest wiele rzeczy, które zagrażają pokojowi, który uczy się znajdować z Alice.

Czy Henry Caldera może naprawić ten bałagan?

Ilekroć, świadomie lub nieświadomie, wpływają na świadomość drugiej osoby, dwie kaldery (Jonathana Banksa) zachowują się jak inni złośliwy sobowtór. Jak wiemy pod koniec sezonu, to Bud naprawił Apollo 18, ale tajemnicza zmiana rzeczywistości obarczyła go zdyskredytowaną reputacją, podczas gdy Henry zyskał sławę i (czystsze) sumienie.

Kiedy Bud odkrywa, iż ​​może wpływać na Inną Kalderę siłą woli, Bud z euforią nawiedza Henry’ego, który nieumyślnie ukradł mu należne mu życie, Nagrodę Nobla i wszechświat, w którym jego bohaterstwo uratowało Apollo 18. To nieco zrozumiałe – choć idiotyczne – iż kiedy Bud zostaje przeniesiony z powrotem na swoją oś czasu, niszczy kapsułę CAL Henry’ego Caldery, aby uniknąć przeniesienia z powrotem do Innego Miejsca (i w konsekwencji uwięzienia Paula Jo i Williama Catlettów z dala od ich adekwatnych osi czasu).

Co znamienne, gdy Bud wróci do swojego wymiaru, jego impulsem jest napić się życia na wysokim poziomie i uśmiechać się ironicznie, iż adekwatny Henry zbierze niepowodzenia Apollo 18 i hańbę, którą Bud nosił przez dziesięciolecia. Konstelacja zachęca nas do zastanowienia się, jak pokrętne losy ukształtowały postawy tych przesiedlonych mieszkańców Kaldery i czy rzeczywiście dostają należny im zasłużony deser. Jak duży wpływ na egoizm Buda ma niesprawiedliwość utraty osi czasu? Czy wygodniejsza oś czasu uczyniła Henry’ego nieco bardziej honorowym? Tak czy inaczej, Henry przyznaje się do odpowiedzialności za swój CAL, który umożliwił katastrofę ISS, w wyniku której zginął Paul (Inny Paul, którego nie zna). Henry jest zdeterminowany, aby naprawić swój błąd, ale odziedziczył także całe gówno związane z wykroczeniami Buda i oskarżeniami o morderstwo, które utrudniają jego wysiłki. jeżeli uda mu się ominąć etykietkę wariata, istnieje niewielka szansa, iż ​​wysiłki Henry’ego, by powiedzieć prawdę o CAL, położą podwaliny pod program kosmiczny tej rzeczywistości, mający na celu zbadanie własnych anomalii na osi czasu (jak, powiedzmy, ciało ożywające na ISS). Dla kontrastu Bud ma do dyspozycji wszystkie zasoby programu kosmicznego, ale najwięcej skorzystałby na utrzymaniu w tajemnicy chaosu CAL.

Co się stało z Pawłem?

Z tego, co jesteśmy świadkami, serial sugeruje, iż CAL wysłał Paula, astronautę Jo, do jego „Innego miejsca”, gdzie CAL nie istniał, a jego mentor Henry Caldera nie jest głównym technikiem. Z powodu paranoi wywołanej tajemniczymi dźwiękami kosmicznymi Paul pozostawia zwłoki Innej Jo unoszące się na stacji kosmicznej (więcej o tym później).

Kiedy zdezorientowany Paul szuka odpowiedzi w Innym Miejscu, jego poszukiwania przeradzają się w zdezorientowanego Buda Calderę, który go strzela. Teraz, gdy Bud i Henry zamienili się miejscami, mogliśmy zobaczyć, jak Paul na krótko ponownie spotkał się z Henrym (co najwyżej niezręczny razy). Kiedy Paul dochodzi do siebie w szpitalu, być może najbardziej obiecującym rezultatem będzie dotarcie do zatrzymanego Henry’ego i zrozumienie katastrofy CAL, jeżeli program kosmiczny nie uzna go za szaleńca.

Co się dzieje z ciążą Jo?

Zdjęcie: Apple TV Plus

Aby ugruntować swoją decyzję o pozostaniu, Jo decyduje się również na donoszenie ciąży poczętej z Innym Magnusem. Alicja zadaje dobre pytanie: „Jeśli pochodzisz z Tam [what Alice knows as the Other Place]skąd będzie dziecko?”

Odpowiedź wydaje się być u byłej kosmonautki/przywódczyni Roskosmosu Ireny Łysenko (Barbara Sukowa) – która okazała się być żywą odpowiedniczką zmarłego rosyjskiego kosmonauty – która dostrzega omen na USG Jo. Obraz płodu jest pozornie podwojony, co wskazuje na anomalię płodu i być może jego mgliste powiązanie z Innym Miejscem. jeżeli płód został poczęty przez dwie istoty z różnych światów, czy potencjalnie zarodziłby się w nieznaną istotę, która mogłaby połączyć światy?

Czy Inna Jo żyje?

Ostatni cliffhanger sezonu powraca do zwłok Innej Jo unoszących się na ISS i pozornie ożywających. Czy to ciało jest naczyniem dla nikczemnej obcej istoty? (Rapace tam był, zrobił to w Prometeusz.) A może to naprawdę przebudzenie świadomości Innej Jo?

Inne Poruszające się zwłoki Jo przypominają zwłoki Ireny wynurzające się i przemawiające w snach Alice. Stawiam moją hipotezę: dusze zmarłych są uwięzione w obecności liminalnej, która pozwala na poruszanie się pomiędzy rzeczywistościami. To dodaje ciemnej perspektywy do rozmyślań żywej Ireny o odcinku 3: „Zawsze śnię o kosmosie… nieskończenie krążącym wokół Ziemi”, co wskazuje na jej niejasną świadomość istnienia wyschniętych zwłok jej odpowiednika krążących wokół Ziemi. Nic dziwnego, iż Irena radzi Jo, aby po prostu była wdzięczna, iż ​​żyje i przystosowała się do swojego (nowego) otoczenia.

W Konstelacjawejrzenie w graniczne Inne Miejsce oznacza konfrontację ze swoją stratą i śmiercią w innym wszechświecie. Aby zakończyć ten sezon, większość postaci zamyka pokrywę puszki Pandory, aby na razie załagodzić chaos. Jednak narastający chaos czasowy grozi wstrząsem ich rzeczywistością.