W starym, zaniedbanym budynku pulchna kobieta trzepała dywan przez oknico, nieświadoma, iż kurz opadał na szczupłą kobietę z mieszkania poniżej.

W starym, zaniedbanym budynku pulchna kobieta trzepała dywan przez okno, nie zauważając, iż kurz osiada na chudej kobiecie z parteru.

Hej, grubasie, uważaj z tym dywanem! Kurz leci mi na głowę! wrzasnęła chuda, zirytowana.

Pulchna odparła z sarkazmem:
Ach, kochanie, twoje włosy i tak wyglądają jak porzucone gniazdo. Z kurzem czy bez bez różnicy.

Kłótnia zaostrzała się, gdy nagle matka chudej pojawiła się z miotłą w dłoni i uderzyła w okno pulchnej.

Rozbijesz mi szybę, ty żyrafo! krzyknęła pulchna.

Matka, stanowczym tonem, odparła:
Zawsze musisz szukać problemów, co? Słoniu!

Gdy trzy kobiety wymieniały się obelgami, złodziej przechodzący ulicą przyglądał się scenie. Uśmiechnął się podstępnie i pomyślał:
*Baby… wiecznie się kłócą. Można to wykorzystać.*

Tej nocy chuda wracała do domu, gdy nagle złodziej zagrodził jej drogę.

Nie krzycz. Po prostu chodź ze mną warknął.

Gdzie mnie prowadzisz? zapytała, drżąc.

Złowrogo się uśmiechnął, odsłaniając żółte zęby.
Tam, w tę ciemną uliczkę. Będzie zabawa.

Jego oczy świeciły jak u wygłodniałego lisa. Kobieta próbowała krzyknąć:
Pomocy!

Natychmiast złapał ją za włosy i zatkał usta.
Jeszcze raz piskniesz, a skończysz w kawałkach warknął.

W oknach budynku zapaliły się światła, niektórzy sąsiedzi wyjrzeli, ale widząc niebezpieczeństwo, gwałtownie zasunęli zasłony.

Widzisz? drwił złodziej. Wszystkie boją się mnie. Śmieszne!

Powietrze było ciężkie, jakby coś złego miało się wydarzyć. Ale wtedy…

Złodziej poczuł silne uderzenie w głowę. Odwrócił się i zobaczył pulchną, dzierżącą miotłę jak broń.

Ty draniu, puszczaj ją, albo pożałujesz! warkną