Czy można zaskarżyć decyzję sądu o odrzuceniu wniosku o zabezpieczenie?

Poważne kłopoty napotykają kredytobiorcy oczekujący ochrony swoich interesów w kontekście przymusowej restrukturyzacji Getin Noble Bank S.A. Sądy powołują się na przepisy ustawy o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym. Zgodnie z art. 135 ust. 4 tej ustawy, podczas przymusowej restrukturyzacji nie można inicjować postępowań egzekucyjnych, ani zabezpieczających wobec restrukturyzowanego podmiotu. W rezultacie kredytobiorcy obawiają się, iż ich dalsze spłaty kredytów mogą być niemożliwe do odzyskania, choćby przy korzystnym wyroku sądowym.

Przyczyny odrzucenia wniosku o zabezpieczenie

Podstawą odmowy zabezpieczenia roszczeń jest art. 135 ust. 4 ustawy o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym. Przepis ten zabrania wszczynania oraz kontynuowania postępowań zabezpieczających podczas przymusowej restrukturyzacji banku. Kancelaria frankowa w Krakowie może pomóc kredytobiorcom frankowym w zrozumieniu tych przepisów i skutecznym działaniu w takich sytuacjach. Tym bardziej, iż sądy stosują przepis bardzo restrykcyjnie, odrzucając wnioski kredytobiorców frankowych o zawieszenie spłaty rat kredytowych. Interpretacja jest niekorzystna dla kredytobiorców, którzy obawiają się trudności lub niemożności odzyskania nadpłaconych środków.

Zażalenie jako środek odwoławczy

Kredytobiorca niezgadzający się z decyzją sądu o odrzuceniu wniosku o zabezpieczenie może złożyć zażalenie. Na podstawie art. 741 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego (KPC), przysługuje ono na postanowienie sądu pierwszej instancji w kwestii zabezpieczenia. Przepis jest interpretowany szeroko, choć nie wskazuje wprost, iż obejmuje także odrzucenie wniosku o zabezpieczenie.

Wymogi formalne dotyczące zażalenia

Aby skutecznie złożyć zażalenie na decyzję o odrzuceniu wniosku o zabezpieczenie, kredytobiorca musi spełnić określone wymogi formalne. Zażalenie należy złożyć w terminie 7 dni od doręczenia postanowienia wraz z uzasadnieniem. Aktualne przepisy wymagają, aby w terminie tygodniowym od ogłoszenia postanowienia złożyć wniosek o sporządzenie i doręczenie pisemnego uzasadnienia postanowienia. Dopiero po jego otrzymaniu rozpoczyna się 7-dniowy termin na wniesienie zażalenia.

Istnieją jednak wyjątki od tej procedury. Sąd może odstąpić od sporządzania uzasadnienia, jeżeli całkowicie podziela argumentację wnioskodawcy lub gdy jego sporządzenie jest niemożliwe. W takim przypadku wnioskodawca musi zostać o tym poinformowany.

Argumenty za dopuszczalnością zabezpieczenia roszczeń frankowiczów

Brak możliwości uzyskania zabezpieczenia roszczeń przez kredytobiorców frankowych jest szczególnie dotkliwy, biorąc pod uwagę skutki finansowe przymusowej restrukturyzacji banku. Kredytobiorcy argumentują, iż odrzucenie wniosków o zabezpieczenie narusza ich interesy i może prowadzić do nieodwracalnych strat. Ograniczenie prawa do zabezpieczenia roszczeń poprzez wstrzymanie płatności rat kredytu jest postrzegane jako zbyt rygorystyczne i sprzeczne z dyrektywą unijną nr 2014/59/UE.

Zgodnie z art. 70 ust. 1 tej dyrektywy, państwa członkowskie mają obowiązek zapewnić, aby organy ds. restrukturyzacji miały uprawnienie do ograniczenia możliwości egzekucji zabezpieczeń wierzytelności w odniesieniu do aktywów instytucji objętej restrukturyzacją. Przepis ten nie przewiduje jednak możliwości umorzenia wszystkich dotychczasowych postępowań zabezpieczających ani zakazu wszczynania nowych.

Kredytobiorcy podkreślają, iż ich roszczenia dotyczą unieważnienia umów kredytowych. Oznacza to, iż dokonywane spłaty (szczególnie te przekraczające kwotę udostępnionego kapitału) są świadczeniami nienależnymi. Z tego powodu sądy, odrzucając wnioski o zabezpieczenie, często bezzasadnie powołują się na rzekomą ingerencję w majątek restrukturyzowanego banku.

Odrzucenie wniosków o zabezpieczenie roszczeń kredytobiorców frankowych przez sądy, powołujące się na art. 135 ust. 4 ustawy o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, stawia kredytobiorców w trudnej sytuacji. Brak możliwości zawieszenia spłaty rat kredytowych może prowadzić do nieodwracalnych szkód finansowych. W takiej sytuacji frankowicze mogą wnosić zażalenia na podstawie art. 741 § 1 KPC, dążąc do zmiany lub uchylenia niekorzystnych postanowień.