Arabski dirham znaleziony w Trzebieszewie!

Zdjęcie: FB_IMG_1730221088239

Podczas prac ziemnych prowadzonych we wnętrzu starego dworu przez stulecia należącego do rycersko-szlacheckiej rodziny von Witten w Trzebieszewie pan Andrzej Chruszczyk natrafił na fragment wczesnośredniowiecznego arabskiego dirhama, tzw. siekańca.

Jest to niewielki fragment srebrnej monety, który nosi ślady celowego przecięcia. Siekańce były często używane jako forma płatności w okresie, gdy pełnowartościowe monety były rzadkością, a ich fragmenty odpowiadały konkretnym wartościom.

– Dirhamy, oryginalnie bite w świecie arabskim, docierały na tereny dzisiejszej Polski głównie poprzez szlaki handlowe łączące Europę z Bliskim Wschodem, zwłaszcza przez region Morza Bałtyckiego.
To już kolejne odkrycie arabskich dirhamów na terenie Gminy Kamień Pomorski. W Muzeum można m.in. obejrzeć skarb odkryty w okolicach Śniatowa przez członków Stowarzyszenia im. Św. Korduli – mówi dyrektor Grzegorz Kurka.

Wczesnośredniowieczne arabskie dirhamy, głównie bite w kalifatach, miały charakterystyczne inskrypcje na awersie i rewersie, odzwierciedlające islamską kulturę i religię.

– **Awers**: zwykle zawierał centralną inskrypcję w postaci islamskiego wyznania wiary (szahady), które brzmiało: „Nie ma boga prócz Allaha, a Mahomet jest jego prorokiem” (لا إله إلا الله محمد رسول الله). Często towarzyszyły temu dodatkowe napisy, które mogły obejmować rok bicia monety (w kalendarzu islamskim) oraz miejsce jej emisji (np. Bagdad, Damaszek).

– **Rewers**: Na rewersie umieszczano również inskrypcje w stylu kaligraficznym, często związane z imieniem panującego kalifa. Na przykład na dirhamach Abbasydów często można było znaleźć imię kalifa Al-Mansura lub Haruna ar-Rashida. W centralnej części monety umieszczano krótkie formuły religijne, takie jak „Chwała Bogu”, a w otoczeniu inskrypcji mogły znajdować się dodatkowe informacje o regionie, w którym moneta została wybita.

Arabskie dirhamy, podobnie jak inne monety z tego okresu, nie nosiły wizerunków ludzi ani zwierząt, zgodnie z zasadami islamskiej sztuki, która unikała przedstawiania postaci ludzkich i zwierzęcych.