Zaginięcia wśród osób z zespołem otępiennym – nie bądźmy obojętni

13 września w Biurze Rzecznika Praw Obywatelskich w Warszawie odbyła się konferencja na temat „Otępienie (demencja). Jak zapobiegać zaginięciom?

Wszystkich gości przybyłych na wydarzenie przywitał dr Valeri Vachev zastępca Rzecznika Praw Obywatelskich, a poprowadziła Izabela Jezierska- Świergiel – wiceprezes Fundacji Itaka.

Przedstawiciele Fundacji Na Tropie im. Janusza Szostaka także byli zaproszeni na to spotkanie. Fundację reprezentowała m.in. Helena Ciechowska.

Jednym z gości oraz prelegentem był Tadeusz Parnowski prof. dr hab. n. med. specjalista z dziedziny psychiatrii i psychogeriatrii, który przybliżył słuchaczom konferencji temat dotyczący samej diagnozy choroby otępiennej oraz dlaczego chorzy giną.

– Wiek chorego nie ma znaczenia- wyjaśnia profesor – jeżeli chodzi o początek choroby. Różnica jest tylko taka, iż chory np. w wieku 40-55 lat ma dużo siły fizycznej, a chory w wieku 85 lat jej już nie ma. Otępienie – jak podkreślił prof. Tadeusz Parnowski – to niemożliwość uczenia się n owych rzeczy.

Osoby chore na Alzheimera są bardziej bezbronne, to takie dorosłe dziecko, mające prawo do manifestowania swojego niezadowolenia – powiedział lekarz.

Czym charakteryzuje się choroba alzheimera? 12 znaków ostrzegawczych:

• – zmiany w zdolności zapamiętywania
• – zmiany w sposobie planowania i rozwiązywania problemów
• – trudności w wypełnianiu codziennych obowiązków
• – dezorientacja w kwestii czasu i miejsca
• – problemy w rozumieniu tego, co się widzi, a także dystansu i przestrzeni
• – trudności w mówieniu i pisaniu
• – trudności w podejmowaniu decyzji, podejmowanie błędnych decyzji
• – odsunięcie od ludzi
• – zmiany nastroju, a także w osobowości
• – płaceniem rachunków i procedurami bankowymi
• – pamiętaniem imion, nazwisk członków rodziny, nazw rzeczy
• – osobowością – częste zmiany nastroju.

Na co zwrócić uwagę kiedy spotkamy na ulicy osobę z zaburzeniami pamięci lub orientacji, a potrzebującą pomocy:

– Jest ona ubrana nieadekwatnie do pory roku lub dnia

– Robi wrażenie osoby splątanej, zdezorientowanej

– Brakuje podstawowych elementów ubioru, np.: butów

– Zachowuje się nerwowo

– Mówi nielogicznie

Zadaje pytania nieadekwatne do okoliczność, czasu, miejsca

Osoba wyglądająca na zagubioną siedzi dłuższy czas w jednym miejscu lub przemieszcza się w ramach niewielkiego obszaru. Głównie to jest obszar w promieniu 2 km od miejsca zamieszkania.

– jeżeli spotkamy na ulicy, drodze taką osobę to należy zadzwonić na nr alarmowy 112 i przekazać dokładne miejsce, jak jest ubrana. Jakieś cechy charakterystyczne np.: tatuaże, ale przede wszystkim do momentu przyjazdu policji należy pozostać z taką osoba i starać się rozmawiać z nią. Nie należy pozostawić jej samej – apelowała mł. insp. Małgorzata Puzio – Broda, funkcjonariuszka Wydziału Poszukiwań KGP w Warszawie, jedna z prelegentek. Należy się zastanowić jakie odległości osoba z chorobą otępienną pokonuje zwykle każdego dnia, a jaki najdłuższy odcinek przeszła w ciągu ostatnich 3 miesięcy. Te informacje pozwolą ustalić, jaki jest najdłuższy prawdopodobny dystans, który osoba zaginiona może pokonać.. Czy podróżuje komunikacja publiczną? I kiedy i dokąd ostatni raz podróżowała? I jakim środkiem transportu?

Ważne jest informacja w jakim momencie w przeszłości dana osoba funkcjonuje, tzn.: co w jej przekonaniu jest obecną rzeczywistością – są to myśli, iż żyje w latach 50-60?. Prawdopodobne jest, iż uda się wtedy do miejsca, gdzie wówczas mieszkała lub pracowała. Z kim z rodziny, przyjaciół, znajomych czuła się szczególnie związana teraz i w przeszłości. Może chcieć odwiedzić te osoby. Jaki zwód wykonywała etc.

Nie bądźmy obojętni wobec takich osób. Może i Ty kiedyś spotkałeś taka osobę na ulicy i zastanowiłeś się : jak ona wygląda, jak dziwnie jest ubrana, a jak się zachowuje ?

Podejdźmy i delikatnie zapytajmy: – Jak mogę Pani/u pomóc? Może Pani/n zgubił/a drogę? Gdzie Pan/ni mieszka?

Nie należy robić gwałtownych ruchów rękoma i mówić głośno, czy krzyczeć choćby kiedy ta osoba nie odpowiada nam w taki sposób jak byśmy oczekiwali od niej.

Należy wtedy zadzwonić na numer alarmowy 112, czy bezpłatną infolinię 800 676 676, 22 551 77 91.

Aldona Błaszczyk-Szostak