W listopadzie gościliśmy w Centrum Wielokulturowym specjalistów z Uzbekistanu zajmujących się przeciwdziałanie…

W listopadzie gościliśmy w Centrum Wielokulturowym specjalistów z Uzbekistanu zajmujących się przeciwdziałaniem przemocy. Podczas wizyty studyjnej wymienialiśmy się wiedzą i doświadczeniami. Opowiadaliśmy głównie o projekcie, który aktualnie realizujemy w ramach miejskiego programu przeciwdziałania przemocy. Nasze, warszawskie samorządowo-pozarządowe doświadczenia okazały się być bardzo interesujące dla gości. Na przykład to, iż co 5 lat Warszawa rozpisuje program przeciwdziałania przemocy, a do konsultacji zaprasza środowisko pozarządowe. Albo to, iż raz w miesiącu spotykamy się w ramach BDKS (Branżowej Komisji Dialogu Społecznego) ds. przemocy w gronie specjalistów, żeby rozmawiać o bieżących wyzwaniach, sytuacji, możliwościach, zasobach etc. Ostatnio rozmowy dotyczyły głównie metod pracy zarówno z ofiarami jak i osobami stosującymi przemoc.

Ważnym wątkiem, który poruszyliśmy była przemoc wobec osób starszych. Sam temat mocno zaskoczył naszych gości – opowiadali, iż w Uzbekistanie zjawisko jest nieobecne, bo szacunek i troska o seniorów jest tak głęboko zakorzeniona kulturowo, iż została choćby wpisana do Konstytucji. Natomiast w Polsce przemoc wobec osób starszych jest niemal powszechna, choć tabuizowana i często przemilczana a wręcz akceptowana społecznie (nawet poprzez wtórną wiktymizację, kiedy świadkowie uznają, iż np. ktoś “sam sobie musiał zasłużyć złym traktowaniem krewnych” na przemoc!). W Uzbekistanie nie do pomyślenia!

Sama identyfikacja przemocy wobec seniorów jest problematyczna – wymaga uważności świadków, którzy z kolei muszą wiedzieć, jak reagować. System ochrony osób starszych przed przemocą wciąż nie jest rozbudowany ani wystarczająco skuteczny. Osoby starsze dużo rzadziej niż np. dzieci mają kontakt z przedstawicielami instytucji publicznych. Jedna z warszawskich organizacji pomocowych prowadziła pilotażowy program uświadamiania i edukacji księży, jak mają zachować się, gdy podczas spowiedzi otrzymują informację o przemocy. Pilotaż przyniósł zaskakujące rezultaty i wyjątkowo wysoką liczbę zgłoszeń od ofiar doświadczających przemocy.

W przeciwdziałaniu przemocy bardzo wiele jest trudnych obszarów wymagających szczególnej delikatności, wyczucia, empatii i profesjonalizmu. Warto zrozumieć chociażby dlaczego kobiety doświadczające regularnej przemocy nie sięgają samodzielnie po pomoc i iż to nie brak motywacji jest dla nich przeszkodą – a przeważnie opresyjne, za mało wspierające środowisko. Warto rozumieć, iż często sytuacja ofiary jest już tak złożona i trudna do wytrzymania, iż nie można oczekiwać od ofiary, iż sama zwróci się po wsparcie. Często jest już tak przytłoczona, bezradna i zmanipulowana, iż nie jest w stanie samodzielnie się “wydostać”. Rola otoczenia jest wtedy kluczowa.
Innym sporym wyzwaniem jest przeciwdziałanie przemocy w środowiskach uchodźców, którzy doświadczyli opresyjnych reżimów w swoich krajach pochodzenia i każdy kontakt z instytucjami publicznymi może kojarzyć im się z zagrożeniem i kontrolą. Uruchomienie np. procedury Niebieskiej Karty bywa procesem wymagającym od służb publicznych szczególnej delikatności.
Takich obszarów trudnych i wymagających jest dużo więcej. Warto o nich rozmawiać i wymieniać się wiedzą i doświadczeniami na wszelkich możliwych płaszczyznach, zarówno pozarządowych, miejskich jak i międzynarodowych.
…
Wizyta studyjna została zorganizowana przez Fundację HumanDoc w ramach programu Study Tours to Poland (STP) który jest programem Polsko-Amerykańskiej Fundacji Wolności. Projekt przeciwdziałania przemocy realizowany przez Fundację Polskie Forum Migracyjne jest finansowany przez m.st. Warszawa.

Żródło materiału: Polskie Forum Migracyjne