Urzędy Skarbowe zintensyfikowały kontrole darowizn przekazywanych między członkami rodzin. Chociaż przepisy umożliwiają przekazywanie znacznych kwot bez podatku, obowiązują ścisłe wymogi formalne, których niedopełnienie może skutkować poważnymi konsekwencjami finansowymi.
Fot. Warszawa w Pigułce
Co uznawane jest za darowiznę
Zgodnie z Kodeksem Cywilnym, darowizna to umowa, w której darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego ze swojego majątku. Jest to sformalizowana czynność prawna, wymagająca odpowiedniego udokumentowania.
Przepisy określają trzy grupy podatkowe z różnymi limitami kwot zwolnionych z podatku. Dla najbliższej rodziny (grupa I) limit wynosi 36 120 złotych i obejmuje małżonków, zstępnych, wstępnych, rodzeństwo oraz niektórych powinowatych. Dla dalszych krewnych (grupa II) limit to 27 090 złotych, a dla pozostałych osób (grupa III) – 5 733 złote.
Obowiązki formalne i konsekwencje ich zaniedbania
Nawet w przypadku darowizn dla najbliższej rodziny, które są zwolnione z podatku, istnieje obowiązek zgłoszenia do urzędu skarbowego na formularzu SD-Z2 w ciągu 6 miesięcy, jeżeli przekroczono limit. Darowiznę należy przekazać przelewem z jednoznacznym tytułem wskazującym na jej charakter.
Brak zgłoszenia może skutkować:
- Naliczeniem podatku według najwyższej, 20-procentowej stawki
- Dodatkowymi grzywnami
- Wszczęciem postępowania karno-skarbowego
Istotne zasady do zapamiętania
Limit darowizn jest liczony w okresie 5 lat wstecz i obejmuje wszystkie darowizny od tej samej osoby. Termin na zgłoszenie przekroczenia limitu wynosi 6 miesięcy. Choć darowizny w pierwszej grupie podatkowej są zwolnione z podatku, wymagają zgłoszenia przy przekroczeniu limitu.
Eksperci podkreślają, iż mimo zwolnienia z podatku dla najbliższej rodziny, najważniejsze jest przestrzeganie wymagań formalnych, w tym odpowiednie dokumentowanie i zgłaszanie darowizn, aby uniknąć nieprzyjemnych konsekwencji ze strony organów skarbowych.