Rancho Izaguirre: Mówią, iż jesteśmy meksykańskim Auschwitz

Na sawannie porośniętej uprawami trzciny cukrowej w stanie Jalisco w Meksyku jest mała, prostokątna działka otoczona betonowymi murami, z dwoma chwiejnymi budynkami i czarną drewnianą bramą z dwoma namalowanymi końmi. Na bramie widnieje nazwa miejsca: Rancho Izaguirre. To miejsce nie było zauważalne dla mieszkańców sąsiedniej gminy Teuchitlán, aż do września 2024 r., kiedy Gwardia Narodowa wkroczyła tam, aresztowała 10 osób, uratowała dwie porwane osoby i znalazła ciało.

W zeszłym tygodniu, mimo iż lokalna prokuratura ogłosiła, iż w wyniku przeprowadzenia nalotów nie znaleziono nic więcej, grupa poszukiwawcza Guerreros Buscadores de Jalisco poinformowała, iż na terenie znajdują się krematoria, w których usuwało się ciała ofiar. Według nich, miejsce to służy jako obóz szkoleniowy dla Kartelu Nowej Generacji Jalisco, jednej z najbardziej wpływowych organizacji przestępczych w Meksyku. Prokuratura stanu Jalisco zaprzecza jednak istnieniu pieców kremacyjnych.

Codziennie na miejsce przyjeżdżają furgonetki lokalnej i krajowej prokuratury, aby przeprowadzić dochodzenie. Mieszkańcy Teuchitlán nie chcą być kojarzeni z okrucieństwami zgłoszonymi w Rancho Izaguirre. W mieście realizowane są czuwania, w których uczestniczą setki matek poszukujących zaginionych dzieci.

Rozmowy dotyczące Rancho Izaguirre toczą się także w Guadalajarze. Wielu ludzi zastanawia się, jak sąsiedzi mogli nie wiedzieć o tym, co się dzieje na tej posesji, albo jak widzieli, a choćby dostarczali tortille do tej rzekomej paramilitarnej akademii. Na terenie obiektu znajdowało się kilka typowych pomieszczeń akademii wojskowej na przykład tor przeszkód wykonany z opon.

Rosalba Magaña, matka zaginionego w 2017 roku Carlosa Eduardo Amador Magaña, jest jedną z matek, które przez cały czas szukają swoich dzieci. Mówi, iż wierzy, iż znajdzie swojego syna, dodając: „Oczywiście, iż wierzę, iż go znajdziemy (…) potrzebuję wiary, aby się uleczyć”. Powtarza także frazę, która pojawia się na koszulkach i plakatach rodzin zaginionych: „Dopóki go nie znajdę, nie zaznam spokoju”.