Poznańska sprzątaczka skazana za brutalne morderstwa sprzed dekady. Sąd wymierzył 30 lat więzienia

Do pierwszej zbrodni doszło w czerwcu 2012 roku. Ofiarą była 81-letnia Janina, mieszkająca samotnie na 14. piętrze jednego z wieżowców. Kobieta była ostrożna i wpuszczała do mieszkania tylko osoby, którym ufała. Jedną z nich była Małgorzata R., która przyszła złożyć solenizantce życzenia urodzinowe. Spotkanie gwałtownie przerodziło się w koszmar. Sąsiedzi słyszeli dramatyczne krzyki dochodzące z mieszkania: „Co ty mi robisz? Ja cię tak kocham!”. Kilka godzin później ciało Janiny zostało znalezione w kałuży krwi. Zginęła od kilkudziesięciu ciosów zadanych nożem i tępym narzędziem. Z mieszkania zniknęły pieniądze i biżuteria. Jedynym śladem była szklanka z odciskiem palca, który przez lata pozostawał bez właściciela.

Druga zbrodnia miała miejsce w marcu 2013 roku na poznańskich Podolanach. Tym razem celem była 82-letnia Łucja. Kobieta została zamordowana w piwnicy swojego domu, gdzie sprawca zadał jej ciosy młotkiem i siekierą. Podobnie jak wcześniej, z miejsca zbrodni zniknęły pieniądze i kosztowności. Śledczy byli przekonani, iż zabójca działał z premedytacją i bez żadnych skrupułów.

Pomimo intensywnych poszukiwań, przez lata nie udało się ustalić sprawcy. Przełom nastąpił dopiero po dekadzie dzięki pracy specjalistów z wielkopolskiego Archiwum X. Wznowione śledztwo, analiza zabezpieczonych śladów DNA i porównanie odcisków palców doprowadziły do jednoznacznego wskazania Małgorzaty R. jako sprawczyni obu zabójstw. Kobieta, wcześniej notowana za drobne kradzieże, nie wzbudzała podejrzeń, a przez lata prowadziła życie w cieniu poznańskiego blokowiska.

Sąd uznał ją winną dwóch zabójstw na tle rabunkowym i wymierzył surowy wyrok 30 lat pozbawienia wolności. Jak podkreślił w uzasadnieniu, były to zbrodnie „szczególnie okrutne i wyrachowane”, a oskarżona działała z pełną świadomością i zamiarem odebrania życia swoim ofiarom.

Wyrok nie jest prawomocny.