Pielgrzymka

Po pierwsze – kto chce jechać na pielgrzymkę, powinien pozałatwiać wszystkie sprawy między sobą a innymi ludźmi. jeżeli jesteśmy z kimś pokłóceni czy obrażeni, powinniśmy tego kogoś przeprosić – choćby jeżeli taka sytuacja wynikła z winy tej drugiej osoby, a nie z naszej. jeżeli ktoś ma długi, powinien pooddawać je przed wyjazdem na pielgrzymkę, a jeżeli jest to duży dług, wtedy pielgrzymka nie jest dla dłużnika obowiązkowa – nie może być tak, iż ktoś ma nie pooddawane długi, a ma pieniądze na odbycie pielgrzymki. Tak samo powinniśmy spotkać się z rodziną (jeśli mamy rodzinę gdzieś w innym kraju lub daleko, przynajmniej zadzwonić) i przeprosić za wszelkie przykrości, jakie wynikły między nami a osobami z naszej rodziny, choćby o ile nie czujemy się winni. Dopiero wtedy możemy jechać na pielgrzymkę z czystym sumieniem i z nadzieją, iż będzie ona przyjęta przez Allaha.

Pielgrzymka musi być odbyta za pieniądze własne (lub darowane) i zarobione w uczciwy – i dozwolony – sposób. Pieniądze na pielgrzymkę nie mogą pochodzić ze spekulacji, z lichwy, z hazardu, z rzeczy zabronionych przez Islam. Tak samo nie można jechać na pielgrzymkę za pieniądze pożyczone (nawet bez oprocentowania) – jeżeli nie stać nas na odbycie pielgrzymki, to po prostu nie jest ona dla nas obowiązkowa.

Najlepszym typem pielgrzymki jest Tammatu, czyli odbycie najpierw umry, a później hadżdż – z wyjściem ze stanu ihram między nimi. Dla pielgrzymów, przybywających z różnych stron świata, wyznaczone są miejsca, w których przyjmuje się stan ihram – nie powinno się przekraczać ich, jeżeli nie jesteśmy w tym stanie! jeżeli na pielgrzymkę lecimy samolotem, w stan ihram (razem z przebraniem się w strój pielgrzyma) powinniśmy przejść, zanim wsiądziemy do samolotu – tak, żeby mieć pewność, iż nie przelecieliśmy granicy, której nie przekracza się bez stanu ihram (Dżedda – miasto z portem lotniczym Mekki – znajduje się już poza tą granicą!). jeżeli podróżujemy do Arabii Saudyjskiej z jakiegoś odległego kraju z przesiadką – np. przez Damaszek – możemy wyruszyć z domu bez stanu ihram i przyjąć go, zanim wsiądziemy do samolotu, lecącego już bezpośrednio do Arabii Saudyjskiej.

Wejście w stan ihram zaczynamy od ghusl, później zakładamy strój pielgrzyma (pielgrzymująca kobieta powinna mieć odsłonięte dłonie i twarz, choćby jeżeli zwykle je zasłania!), modlimy się dwa rakaty i robimy intencję odprawienia umry.

W stanie ihram nie można perfumować się, przycinać (ani porządkować!) włosów, obcinać paznokci, polować na ptaki lub zwierzęta (choć dozwolone jest łowienie ryb), zrywać kwiatów ani roślin, współżyć z małżonką… Zabronione są także jakiekolwiek zaloty, aranżowanie małżeństw, przyglądanie się kobiecie, a także wszystkie rozmowy, które powinny być zakazane dla muzułmanina na co dzień (obmawianie, plotki, flirt, oczywiście kłamstwa).

Umrę zaczynamy od siedmiokrotnego okrążenia Ka’by w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara (mówiąc językiem fizycznym, jest to tzw. okrążenie pozytywne), zaczynając okrążenia od Narożnika Jemeńskiego, tzn. tego, w który wmurowany jest Czarny Kamień. (Pamiętajmy, iż dotknięcie Czarnego Kamienia, chociaż zalecane, jest tylko sunną i absolutnie nie wolno przepychać się, żeby je wykonać! jeżeli jesteśmy za daleko od Czarnego Kamienia, podnosimy tylko rękę w jego kierunku – mniej więcej tak, jakbyśmy pozdrawiali kogoś, kogo widzimy po drugiej stronie ulicy.) Pierwsze trzy okrążenia wykonujemy szybszym krokiem i odsłaniamy do nich prawe ramię – cztery kolejne już z zasłoniętym prawym ramieniem i krokiem normalnym. Podczas okrążeń robimy du’a, wspominamy Allaha, recytujemy Qur’an… Za każdym razem, kiedy zaczynamy następne okrążenie (czyli kiedy jesteśmy na wysokości Czarnego Kamienia), mówimy głośno takbir Allahu Akbar.

Do okrążenia Ka’by trzeba mieć ważne wu’du, na podstawie hadisu Proroka (PZN), który powiedział: Okrążenie jest jak modlitwa.

Po skończeniu siódmego okrążenia stajemy za Stacją Ibrahima (PZN) i modlimy się dwa rakaty, zwróceni w kierunku Ka’by. Po modlitwie pijemy wodę ze źródła Zam-Zam (niestety od jakiegoś czasu nie ma już zejścia do źródła, ponieważ… pielgrzymi śmiecili, Astaghfiru’llah, Astaghfiru’llah, Astaghfiru’llah) i idziemy na As-Safa. Siedem razy chodzimy między As-Safa a Al-Marwa (licząc pojedynczo, czyli z As-Safa na Al-Marwa raz, z Al-Marwa na As-Safa dwa, a nie z As-Safa na Al-Marwa i z powrotem na As-Safa raz!) – między zielonymi światłami biegiem albo szybciej niż normalnie, a na pozostałym odcinku normalnym krokiem. Za każdym razem na As-Safa i na Al-Marwa robimy du’a do Allaha.

Po wyjściu z Al-Marwa obcinamy lub skracamy włosy (kobiecie wystarczy, jeżeli obetnie kosmyk długości jednego odcinka palca wskazującego), co można zrobić u fryzjerów, którzy są koło Al-Marwa, ale dużo taniej wyjdzie, jeżeli zrobimy to na mieście. Po skróceniu włosów wychodzimy ze stanu ihram i czekamy do ósmego dnia miesiąca Dhul-Hidżdża. Tego dnia znowu przyjmujemy stan ihram, tyle iż tym razem wypowiadamy intencję odprawienia hadżdż.

8. dnia Dhul-Hidżdża wychodzimy z Mekki do Mina (ok. siedmiu kilometrów) tak, żeby zdążyć do Mina w porze modlitwy Dhuhr. W Mina modlimy się kolejno modlitwy obowiązkowe Dhuhr, Assr, Maghrib i Isha. Nie łączymy modlitw, ale każdą skracamy do dwóch rakatów. Nie odmawiamy modlitw sunnowych!

9. dnia Dhul-Hidżdża idziemy z Mina do Arafat (ok. 14 km) – najlepiej wyjść zaraz po modlitwie Fadżr. Modlitwy Dhuhr i Assr odmawiamy połączone – jeżeli się uda, to dobrze odmówić je w Meczecie Namira (jeszcze nie należy do Arafat) i wysłuchać w nim kazania, a później udać się do Arafat. jeżeli nie uda się pomodlić w meczecie, modlimy się w Arafat. W Arafat zostajemy do zachodu słońca (nie można wyjść z Arafat wcześniej!), robiąc du’a, zikr, wspominając Allaha – ale nie modląc się, bo już modliliśmy się Assr! Najlepiej, żeby każdy robił swoje du’a osobno i nie rozmawiał z innymi pielgrzymami, nie żartował itp. Po zachodzie słońca wychodzimy z Arafat i idziemy do Muzdalifa (ok. 11 km). Po dojściu do Muzdalifa modlimy się połączone modlitwy Maghrib i Isha. W Muzdalifa zostajemy do modlitwy porannej następnego dnia.

10. dnia Dhul-Hidżdża między modlitwą Fadżr a wschodem słońca (ale jak jest już jasno) wychodzimy z Muzdalifa do Mina (ok. 3 km); odcinek drogi do doliny staramy się przejść szybkim krokiem. Przed wyjściem powinniśmy zebrać co najmniej siedem kamyków (mniej więcej wielkości groszku) do kamieniowania stelli w Mina. Po dojściu do Mina kamieniujemy największą i najbliższą Mekki stellę, rzucając w nią siedem razy i za każdym razem mówiąc takbir Allahu Akbar. (Uwaga! Kamień musi trafić w stellę i zostać pośrodku kręgu – jeżeli nie, musimy rzucić jeszcze raz, dlatego w Muzdalifa można zebrać więcej niż siedem kamyków.)

Po kamieniowaniu golimy (sunna) lub wyraźnie skracamy włosy na głowie (można najpierw iść do fryzjera, później kamieniować, ale sunną Proroka (PZN) jest zaczynanie od kamieniowania). jeżeli odbywamy Tammatu, to w Mina po zgoleniu lub skróceniu włosów składamy ofiarę. (Można to załatwić wcześniej w Mekce, płacąc w jednej z rzeźni pieniądze, żeby dziesiątego dnia zabili zwierzę w naszym imieniu.) Po ofiarowaniu można wyjść ze stanu ihram – ale przez cały czas obowiązuje zakaz współżycia!

Po wyjściu z ihram idziemy (można też pojechać) z Mina do Mekki, dokonujemy siedmiokrotnego okrążenia Ka’by, modlimy się na Stacji Ibrahima (PZN), pijemy wodę z Zam-Zam, chodzimy siedem razy między wzgórzami As-Safa i Al-Marwa. (Mamy na to trzy dni, ale lepiej, jak uda nam się zrobić wszystko jeszcze tego samego dnia, czyli ciągle dziesiątego Dhul-Hidżdża.) Kiedy zakończymy chodzenie między wzgórzami, całkowicie wychodzimy ze stanu ihram (możemy już także współżyć z małżonką).

Na noc wracamy do Mina – tak, żebyśmy w Mina spędzili przynajmniej dwie trzecie nocy – i tam zostajemy.

Wszystkie modlitwy 10. dnia Dhul-Hidżdża odmawiamy skracane, ale nie łączone – chyba, iż uda się nam pomodlić w Świętym Meczecie w Mekce za imamem, wtedy odmawiamy pełną ilość pokłonów (imam nie skraca, bo jest u siebie).

11. dnia Dhul-Hidżdża – od czasu, kiedy pomodlimy się Dhuhr (skróconą do dwóch rakatów) do północy mamy czas na kamieniowanie stelli. Zaczynamy od najdalszej od Mekki (siedem razy; później długo odmawiamy du’a, zwróceni w kierunku Ka’aby), później kamieniujemy środkową (tak samo jak najdalszą), a na końcu najbliższą Mekki – po jej kamieniowaniu nie odmawiamy du’a. Później można zostać w Mina, można gdzieś pojechać czy pójść, ale tak, żeby na noc wrócić do Mina.

12. Dhul-Hidżdża – jeżeli chcemy tego dnia opuścić Mina, mamy czas na kamieniowanie wszystkich trzech stelli (jak poprzedniego dnia) do zachodu słońca, ale jeżeli nie zdążymy i zachód słońca zastanie nas w Mina, już musimy zostać. Lepiej mieć intencję pozostania w Mina na jeszcze jedną noc – wtedy ponownie mamy czas na kamieniowanie do północy. 11. i 12. dnia miesiąca wszystkie modlitwy poza Fadżr odmawiamy skrócone do dwóch pokłonów, ale ich nie łączymy.

13. Dhul-Hidżdża – ostatnie kamieniowanie stelli i koniec pielgrzymki, ale trzeba pamiętać, żeby przed samym wyjazdem z Mekki zrobić jeszcze pożegnalne okrążenie wokół Ka’by. Dokonujemy go dopiero wtedy, kiedy już naprawdę wyjeżdżamy – tak, żeby po nim już nie zwiedzać miasta, nie kupować pamiątek itp. (Po tym okrążeniu można pójść po swoje rzeczy do hotelu, ale lepiej, żeby były już wcześniej spakowane.) Przy pożegnalnym okrążeniu nie modlimy się za Stacją Ibrahima (PZN) ani nie chodzimy między As-Safa a Al-Marwa. Później można oczywiście (a choćby jest to zalecane) pojechać do Medyny, odwiedzić meczet i grób Proroka (PZN).

Autor: Abd ul-Karim