Jak czytać świadectwo energetyczne?

Zdjęcie: Jak czytać świadectwo energetyczne?

W polskim obrocie nieruchomościami świadectwo charakterystyki energetycznej stało się dokumentem pierwszej potrzeby: wpływa na komfort użytkowania, przewidywalność rachunków i wartość lokalu. To nie jest opis „jak wykończono mieszkanie”, ale techniczny raport o zapotrzebowaniu na energię i sprawności instalacji. Znajdziesz w nim klasę energetyczną w skali A–G, wskaźniki liczone na metr kwadratowy oraz listę możliwych usprawnień. Prawidłowe odczytanie świadectwa pozwala kupującej lepiej ocenić ryzyko i plan modernizacji, a sprzedającej rzetelnie uzasadnić cenę.

Najważniejsze wskaźniki: EP, EK, EU i klasa w skali A–G

Pierwszym elementem jest klasa energetyczna, która syntetycznie porządkuje wynik – im bliżej litery A, tym mniejsze roczne potrzeby energetyczne budynku lub lokalu. Pod spodem kryje się wskaźnik EP, czyli zapotrzebowanie na energię pierwotną uwzględniające „koszt” wytworzenia i dostarczenia energii z różnych nośników. To on najczęściej stanowi podstawę klasy. EK, energia końcowa, mówi ile faktycznie energii potrzebujesz „na liczniku”, a EU rozbija potrzeby na ogrzewanie, wentylację, przygotowanie ciepłej wody, chłodzenie i oświetlenie.

Czytając te liczby, patrz nie tylko na sumę, ale i strukturę: lokal z dobrze ocieploną przegrodą zewnętrzną może mieć niskie EU dla ogrzewania, ale wysoki udział ciepłej wody, jeżeli instalacja jest nieefektywna. Zwróć uwagę na jednostki (kWh/m²/rok) oraz na to, czy wartości odnoszą się do całego budynku, czy do lokalu w budynku wielorodzinnym – to wpływa na porównywalność między ofertami. W praktyce do interpretacji przydaje się zdrowa ostrożność: dwa mieszkania o tej samej klasie mogą różnić się profilem zużycia, a więc i realnymi rachunkami w zależności od sposobu życia domowniczek i ustawień automatyki.

Jak czytać część opisową, zalecenia modernizacyjne i źródła danych

Druga warstwa świadectwa to opis przegród i instalacji: typ ścian, okien i drzwi, parametry przenikania ciepła, źródło ogrzewania, przygotowania ciepłej wody oraz wentylacja. Tu wychodzą na jaw „wąskie gardła” – nieszczelna stolarka, brak regulacji hydraulicznej, stara kotłownia czy wentylacja grawitacyjna bez dopływu powietrza. W sekcji zaleceń znajdziesz konkretne modernizacje z oszacowaniem efektu energetycznego; potraktuj je jak mapę drogową, nie jak listę życzeń. Autorka lub autor świadectwa wskazuje też, skąd pochodzą dane: z inwentaryzacji, projektu czy oświadczeń właścicielki – im solidniejsze źródła, tym większa wiarygodność całego dokumentu.

Po więcej informacji o świadectwach energetycznych znajdziesz tutaj: https://iswiadectwa.pl/

Weryfikacja w praktyce, porównania ofert i wykorzystanie w negocjacjach

Dla pełnego obrazu zestaw świadectwo z rzeczywistością: poproś o ostatnie rachunki za energię, sprawdź sposób użytkowania lokalu i harmonogram serwisów instalacji. jeżeli dokument budzi wątpliwości, zapytaj o datę sporządzenia i zakres przyjętych założeń, a przy dużych różnicach między deklaracjami a stanem technicznym rozważ aktualizację świadectwa po przeglądzie inżynierskim. W porównaniach między lokalami najpierw ustal wspólny mianownik – metraż, ekspozycję, kondygnację i źródło ciepła – a dopiero potem porównuj EP, EK i strukturę EU.

W negocjacjach oprzyj się na prostym rachunku: skapitalizuj różnice w kosztach eksploatacyjnych i zestaw je z wyceną potencjalnych usprawnień, które dokument rekomenduje. W umowie dopilnuj, by świadectwo było załącznikiem i by informacje w nim zawarte odpowiadały stanowi faktycznemu; w razie sporów o odpowiedzialność za niezgodności lub o obowiązki informacyjne sprzedającej, działaj bez zwłoki.

Artykuł sponsorowany